Tools2Boost

ซอฟต์แวร์ที่มีประโยชน์ออนไลน์ฟรี

ผลลัพธ์ค่าดัชนีมวลกายของคุณ:

น้ำหนักน้อย

น้ำหนักมาตรฐาน

น้ำหนักเกิน

โรคอ้วนระดับที่ 1

โรคอ้วนระดับ 2

โรคอ้วนระดับ 3

น้ำหนักน้อย: บุคคลจะถือว่ามีน้ำหนักน้อยหากน้ำหนักตัวต่ำกว่าเกณฑ์ที่ถือว่าดีต่อสุขภาพสำหรับส่วนสูง ซึ่งอาจเกิดจากหลายปัจจัย รวมถึงภาวะโภชนาการที่ไม่ดี สภาวะสุขภาพพื้นฐาน หรือความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อสุขภาพกับอาหาร

น้ำหนักมาตรฐาน: บุคคลจะถือว่ามีน้ำหนักมาตรฐานหากน้ำหนักตัวอยู่ในช่วงที่ถือว่าดีต่อสุขภาพสำหรับส่วนสูง ช่วงนี้มักถูกกำหนดโดยใช้ดัชนีมวลกาย (BMI) ซึ่งคำนึงถึงน้ำหนักและส่วนสูงของบุคคล

น้ำหนักเกิน: บุคคลจะถือว่ามีน้ำหนักเกินหากน้ำหนักตัวของพวกเขาสูงกว่าเกณฑ์ที่ถือว่าดีต่อสุขภาพสำหรับส่วนสูง ซึ่งอาจเกิดจากหลายปัจจัย รวมถึงการใช้ชีวิตแบบนั่งนิ่ง ภาวะโภชนาการที่ไม่ดี และภาวะสุขภาพที่เป็นอยู่

โรคอ้วนระดับที่ 1: โรคอ้วนเป็นคำที่ใช้อธิบายไขมันส่วนเกินในร่างกาย โรคอ้วนระดับแรกหรือที่เรียกว่า โรคอ้วนเล็กน้อย ถูกกำหนดให้มีค่าดัชนีมวลกายระหว่าง 30 ถึง 34.9

โรคอ้วนระดับที่ 2: โรคอ้วนระดับที่ 2 หรือที่เรียกว่า โรคอ้วนระดับปานกลาง ถูกกำหนดให้มีค่าดัชนีมวลกายระหว่าง 35 ถึง 39.9

โรคอ้วนระดับที่ 3: โรคอ้วนระดับที่ 3 หรือที่เรียกว่า โรคอ้วนขั้นรุนแรง ถูกกำหนดให้มีค่าดัชนีมวลกายตั้งแต่ 40 ขึ้นไป โรคอ้วนรุนแรงเป็นภาวะสุขภาพที่ร้ายแรงซึ่งสามารถเพิ่มความเสี่ยงของปัญหาสุขภาพต่างๆ รวมถึงโรคหัวใจ เบาหวาน และโรคหลอดเลือดสมอง

ทำความเข้าใจข้อจำกัดและการประยุกต์ใช้ดัชนีมวลกาย (BMI) ในการประเมินสุขภาพ

ดัชนีมวลกาย (BMI) คือการวัดไขมันในร่างกายตามส่วนสูงและน้ำหนักที่ใช้จำแนกบุคคลว่ามีน้ำหนักน้อย น้ำหนักปกติ น้ำหนักเกิน หรืออ้วน คำนวณโดยการหารน้ำหนักของบุคคลเป็นกิโลกรัมด้วยส่วนสูงเป็นเมตรยกกำลังสอง ตัวอย่างเช่น คนที่มีน้ำหนัก 70 กิโลกรัม และสูง 1.75 เมตร จะมีค่าดัชนีมวลกายเท่ากับ 22.9 (70 / (1.75 x 1.75))

ค่าดัชนีมวลกายมักใช้เป็นวิธีที่ง่ายและสะดวกในการประเมินว่าบุคคลนั้นมีน้ำหนักที่ดีต่อสุขภาพตามส่วนสูงหรือไม่ อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าค่าดัชนีมวลกายไม่ใช่การวัดไขมันในร่างกายที่สมบูรณ์แบบ และบางครั้งอาจให้ผลลัพธ์ที่ไม่ถูกต้อง ตัวอย่างเช่น นักกีฬาและผู้ที่มีมวลกล้ามเนื้อมากอาจมีค่าดัชนีมวลกายสูงเนื่องจากน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น แต่จริงๆ แล้วอาจไม่มีไขมันส่วนเกินในร่างกาย ในทำนองเดียวกัน ผู้สูงอายุและผู้ที่มีมวลกล้ามเนื้อน้อยอาจมีค่าดัชนีมวลกายต่ำกว่า แต่ก็ยังมีปริมาณไขมันในร่างกายสูง

โปรดทราบว่าค่าดัชนีมวลกายเป็นเพียงปัจจัยหนึ่งที่ต้องพิจารณาเมื่อประเมินสุขภาพโดยรวมของแต่ละบุคคล และมาตรการอื่นๆ เช่น รอบเอวและเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย อาจมีประโยชน์ในการประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพด้วย นอกจากนี้ ปัจจัยด้านไลฟ์สไตล์ เช่น อาหารและกิจกรรมทางกายก็มีความสำคัญในการรักษาน้ำหนักให้อยู่ในเกณฑ์ปกติและลดความเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพ